无声的哭泣

                   孤独的走在繁华的城市
# Z$ Z# {8 F2 V1 ^                   突然发现自己 漫无目的
                   被淹没在茫茫的人海里
                   只能笑着 重新再来一次
5 \7 D% A  j! K# ]4 W: P, {                                 ……
& L% f1 _5 C6 s% K1 n$ w! B% C                   曾忘不了的别勉强忘记
                   就让它们留在 从前记忆
, n  z6 m; S6 ^! [                   随着时间慢慢的会消失
8 Y# c- F0 g2 D; h/ w, k                   别太在意 始终彻彻底底
                                  ……
4 t5 z" d5 a5 Z5 F                或许是放了太多无奈在心里
. i0 O) s5 J# u7 K1 \                      无法解脱  无法喧释
$ ?0 B- b8 K* T5 ]5 r                才让自己这么沉重这么压抑
                       找不到曾经的勇气
7 {9 P! L% _; m; i" L6 \# T                                  ……
/ H6 A6 O; J0 {1 L9 @2 J* G                也许是懂得现实多么不容易
+ f$ t7 J% X* i7 v7 w" @; `                      一直努力  一直坚持
5 e' k* {1 i& Y                不让心灵变得空虚变得孤寂
8 @. ^" l) u# Q! f" ?: H! Y* n                       到最后只剩下哭泣

当背负着沉重游荡在这里，只是不想把往事一遍遍翻起，嘴里默念着我要放弃，却把思念从最疼的地方一回回提起，当幻觉被冷风吹散，发现脸上早就淌流着咸涩的泪滴

孤独的路途哭泣的魂灵。